لیلی قصه اش را دوباره خواند.برای هزارمین بار ومثل هر بار لیلی قصه باز مرد.
لیلی گریستوگفت:کاش اینگونه نبود.
خدا گفت:هیچکس جز تو قصه ات را تغییر نخواهد داد.
لیلی!قصه ات را عوض کن.
لیلی اما میترسید.لیلی به مردن عادت داشت.
تاریخ به مردن لیلی خو کرده بود.
خدا گفت:لیلی عشق میورزد تا نمیرد.دنیا لیلی زنده میخواهد.
لیلی اه نیست.لیلی اشک نیست.لیلی معشوقی مرده در تاریخ نیست.لیلی زندگیست .لیلی!زندکی کن.
لیلی به قصه اش برگشت.
این بار اما نه به قصد مردن.که به قصد زندگی.
و ان وقت به یاد اورد که تاریخ پر بوده از لیلی های گمنام.
عرفان نظر اهاری